"Dzień naszego chrztu jest początkiem pewnej drogi, drogi przepięknej, drogi do Boga, która trwa przez całe życie, drogi nawrócenia nieustannie wspieranej sakramentem pokuty." Papież Franciszek. 

Perspektywa zostania rodzicem chrzestnym skłania do refleksji nad kwestiami związanymi z wiarą i życiem. 

Nie ma nic dziwnego w tym, że perspektywa zostania rodzicem chrzestnym skłania cię do refleksji nad zasadniczymi kwestiami związanymi z twoją wiarą i życiem. To nawet dobry znak – znak, że nie traktujesz tej sprawy zbyt lekko.

Zanim udzielisz odpowiedzi, daj sobie czas do namysłu. Aby pomóc ci podjąć dojrzałą decyzję, podajemy listę pytań, które możesz sobie zadać:

• Jak wygląda moja relacja z Bogiem?

• Czy jest dla mnie Ojcem, który kocha swoje dzieci?

• Kim jest dla mnie Jezus Chrystus?

• Czy staram się być otwarty na działanie Ducha Bożego?

• Czym jest dla mnie Kościół?

• Czy jestem gotowy na pogłębienie swego życia duchowego? Czy jestem gotów wyruszyć w drogę, aby odpowiedzieć na wezwanie do wspierania tego dziecka – lub osoby dorosłej – na drodze życia chrześcijańskiego?

• Jeśli do tej pory nie przyjąłem sakramentu bierzmowania, czy prośba o przyjęcie godności rodzica chrzestnego nie jest przypadkiem wezwaniem, abym uczynił to teraz?

• Czy będę miał dość czasu, aby poświęcić go mojemu chrześniakowi?

• Czy jestem gotowy pełnić tę misję przez „czas nieokreślony”?

Ważne, abyś miał możliwość udzielenia odpowiedzi odmownej. W przeciwnym razie twoja zgoda nie będzie autentyczna i szczera, wyrażając ją z góry, działasz bowiem pod przymusem.

Głębsze zastanowienie może cię doprowadzić do wniosku, że jesteś zmuszony udzielić odpowiedzi odmownej, ponieważ:

• nie postąpiłeś jeszcze zbyt daleko we własnej świadomości chrześcijańskiej;

• nie czujesz się dość pewnie w wierze chrześcijańskiej;

• obawiasz się osobistych następstw wynikających z podjęcia tego zobowiązania;

• masz już kilku chrześniaków i obawiasz się, że przyjmując kolejne zobowiązanie, nie dasz rady zachować równie bliskiej relacji z każdym z nich;

• więzi już istniejące pomiędzy tobą a osobą, która prosi cię o pełnienie funkcji chrzestnego, kierują wasze wzajemne relacje w zupełnie inną sferę niż ta, która odpowiadałaby relacjom pomiędzy chrześniakiem a jego rodzicem chrzestnym. Na przykład opiekun katechumena nie jest najlepszym kandydatem do piastowania godności rodzica chrzestnego. W sytuacji, gdy spotka się z taką prośbą – co zresztą zdarza się dość często – powinien dążyć do poszerzenia kręgu znajomych katechumena, pomagając mu w nawiązaniu więzi z innymi członkami wspólnoty chrześcijańskiej.

Bez względu na powód, musisz mieć możliwość udzielenia odpowiedzi odmownej – przy czym rzecz jasna powinieneś zrobić wszystko, by spokojnie wyjaśnić swoje racje osobie, która zwróciła się do ciebie z tą prośbą.